We Are Sherpa

ओ   शब्दले देवलोकमा पुनर्जन्म लिनुपर्ने कष्टको ढोका बन्द गर्दछ । देवताहरुको कष्ट आफ्नो मृत्यु पछि देवलोकबाट आफु पतन हुने कुरा अन्तर्ध्यानद्वारा पहिले नै थाहा पाउने कष्ट हो । यो कष्ट घमण्ड गरेबाट उत्पन्न हुन्छ । मा   शब्दले असुरलोकमा पुनर्जन्म लिनुपर्ने कष्टको ढोका बन्द गर्दछ । असुरहरुको कष्ट निरन्तर लडाई, झै झगडा गरिरहनु पर्ने कष्ट हो । जति लडाइ गरेपनि पुण्य कम भएको कारण उनीहरुको कहिल्यै जीत हुदैन । यो कष्ट इष्र्या गरेबाट उत्पन्न हुन्छ । नी   शब्दले मनुष्यलोकमा पुनर्जन्म लिनुपर्ने कष्टको ढोका बन्द गर्दछ । मनुष्यको कष्ट जन्म, रोग ब्याधा, बृद्घ अवश्था र मृत्यु हुनुको कष्ट हो । यो कष्ट अभिलाषा गरेबाट उत्पन्न हुन्छ । पद   शब्दले जनावरको लोकमा पुनर्जन्म लिनुपर्ने कष्टको ढोका बन्द गर्दछ । जनावरको कष्ट मुर्खता, एकअर्कालाई मारेर खानुपर्ने, मानिसद्वारा मासु तथा छालाको लागी मारिनु पर्ने र भारि बोकेर जीवन बिताउनु पर्ने कष्ट हो । यो कष्ट अज्ञानता बाट उत्पन्न हुन्छ । मे शब्दले भोको प्रेतलोकमा पुनर्जन्म लिनुपर्ने कष्टको ढोका बन्द गर्दछ । ...

आज हामीहरु चौरासी हजार प्राणीहरु मध्यए अठार लक्षणलेयुक्त सर्वश्रेष्ठ मानव जीवन प्राप्त भएको हाम्रो शास्त्रले प्रस्ट्याएको छ । यो अमुल्य जिवन पाएर आज कुशल मार्गको चिन्तन मनन् र त्रीरत्न प्रती शरण गमन गर्न सकिएन भने, “पछि बिउ बिनाको फलको आश कसरी गर्ने ? आज दु:ख लाग्दो कुरा के देखा परेको छ भने लामा (छेढोग) र जजमान (जिन्धाग) हरुमा धर्मको बिषयलाई लिएर साधारण ज्ञानको बोध हुन सकेको छैन । खासगरी हाम्रो पुर्खाहरुले आफ्नो धर्म भित्रको सार अर्थ नबुझेर धेरै कुराहरु गल्ती गरेको छ जस्तै:- मृतक कार्यहरुमा पनि लासलाई सिन्दुरले पहिरिने र लासको अघि-अघि, खुकुरी देखाउँदै लाने, लासको अगाडी खुकुरी रख्ने,मृतकको नाम गरेर नुन तेल बार्ने, केश खौरने, छोपो ओढ्ने, माना चामल तर्पिने, घेवा नसकुन्जेल कुखुराको मासु, माछा,बार्ने, लास लादा लाम्तेन भनेर सेतो कपडा लामो तन्कएर लाने, बेलुका लास रुङ्ने भनेर तास जुवा खेलेर हल्ल गरि बस्ने, पछि घेवा गर्ने बेलामा पनि फेरि घर देखि (घेवा ब्राङ) डाजङ सम्म लास लगेको जस्तो गरि शिव घुर लाने, मरेको मान्छेलाइ छुट्टै खाना भनेर एक माना चमालको भात पहेलो बनएर त्यस माथी कुखुराको फुल राखी ...

पूर्व पर्यटन राज्यमन्त्री तथा वरिष्ठ पर्यटन व्यवसायी  याङकिला शेर्पा पर्यटन ब्यबसायीहरुले याङकिला शेर्पालाई पर्यटन क्षेत्रको पर्यायको रुपमा लिन्छ यसलाई तपाईले कसरी लिनु भएको छ ? मेरो लागि यो ठुलो कुरा हो मैले जब ट्रेकिङ सुरु गर्दा खेरि महिलाहरु धेरै ब्यबसायी तथा उद्यम क्षेत्रमा सक्रिय थिएनन् । मैले १९८० देखि यो काम सुरु गरेर अहिले सम्म यो कार्र्य गरिराखेको छु । बिचमा धेरै उतार चढाव आइ नै राखे । ब्यबसाय सुचारु रुपमा गर्न त्यति सजिलो त छैन तर पनि म अहिले सम्म निरन्तर लागि रहेको छु । कसरी पर्यटन मार्फत् देशको अर्थतन्त्र सुधार्न सकिन्छ, धेरै भन्दा धेरै रोजगार दिन सकिन्छ, साथै आफैलाई पनि यो पर्यटन उद्योग उचित ब्यबसाय लागेको हुनाले म यो क्षेत्रमा निरन्तर क्रियाशिल भएको हो । यो क्षेत्रमा आफ्नो रुचि भएकोले पनि साथै अरु पर्यटन ब्यबसायीहरुले मान्यता दिएकोमा पनि म ज्यादै खुशी छु । ओलान्चुक गोला देखि सिंहदरबार सम्म आईपुग्दा तपाईलाई सम्झन लायक कुरा र त्यस बिचमा तपाईलाई पर्यटन क्षेत्रमा लाग्नको लागि के कुराले प्रेरणा ग¥यो ? म ओलान्चुक गोलामा जन्मिएर काठमाडौँको सिंह दरबारभित्र सम्म छिर्न...

यो संसाररिक ६ लोकको दु:खको भाव सागरबाट नउम्काउने हुँदा यस जीवनरुपी जहाजको डोरी काटेर अर्को पुनर्जन्मको सुख प्राप्त गर्ने कोसिस गर्नु पर्दछ। यसको लागि दक्ष गुरुको आज्ञा पालान गरी  धर्म ज्ञान लिनु भई जीवनसंग सम्बन्धित नाता,गोता, इष्टमित्र, धन सम्पतीको माया मोहमा नफसी खाना र लाउन जति पायो त्यतिले नै सन्तोष मानी सदधर्मको मात्र साधना गर्नुपर्छ । पहिले नन्दले आफ्नो स्वास्नी संग मन खुशी हुनु नचाहने र धर्म अभ्यासबाट टाढा भाग्ने प्रयास गर्दा बुद्ध भगवानले नन्दलाई हिमवत् पर्वतमा लगि त्यहाँ  एक आँखे बाँदर्नीलाई  देखाएर तिम्रो स्वास्नी र यो बाँदर्नीमा कुन राम्री छिन् भन्दा मेरो स्वास्नी नै हजार  गुना  राम्री छिन् भने  र बुद्धले त्यसो भए तिमी देवलोकमा हिड्नु भनेर लानु भयो । अनि फेरि बुद्धले देवलोकको देवपुत्रीलाई देखाएर तिम्रो स्वास्नी र देवपुत्रीमा कुन राम्री छिन् भनेर सोध्दा मेरो स्वास्नी भन्दा देवपुत्री नै हजार गुना  राम्री छिन् भने । नन्दले आफ्नो स्वास्नी भन्दा देवपुत्री राम्री देखेर मन प्रव्रजित भए  र देवलोकमा जन्म लिनु इच्छा गरे । बुद्धले अब...

धेरै ठुलो जनसङ्ख्या भएको गाउँमा एक जना बुढी  आमा हुनुहुन्थ्यो । गाउँको नाम ञ्यारोङ थियो , जो चाही तिब्बतको खाम भन्ने ठाउमा पर्थ्यो । वहाँको  आमाको तीन भाइ  छोराहरु थियो | ती तीन भाइ मध्ये  सबै भन्दा सानो  छोराको नाम साङ्गे दोर्जे थियो। वहाँ  ८  बर्ष उमेरको हुनुहुन्थ्यो । एकदिन ङिङ्मा सप्रदायको काथोग गोन्पोको  चावाइ लामा खेन्पो ङागा, खास वहाँको नाम ग्याल्से पेमा लेन्डे चाल हुनुहुन्थ्यो। वहाँ  काथोगको धेरै ठुलो सिपालु,धेरै ज्ञान भरिपुर्ण भएको खेन्पो हुनुहुन्थ्यो | वहाँको  गाउँमा आउनु भएको थियो र वहाँ  बुढी  आमाले आफ्नो सानो  छोरा साङ्गे दोर्जेलाई काथोग गोन्पोमा डाबा बनाउछु, तपाईंको चेला बनाउछु भनेर खेन्पोलाई श्युशी गर्नुभयो र खेन्पोले खुशिको साथ हुन्छ भन्नू भयो, सायद  राम्रो छ, राम्रो ज्ञानी रहेछ भनेर गोन्पोमा लानु भयो | काथोग गोन्पोमा  हिडेर पुग्नु ४ / ५ दिन लाग्थियो  | गाडीको केही ब्यबस्था थिएन | याक, खचर, घोडामा चाम्पा, घिउ खाने कुराहरु बोकाएर गोन्पोमा पुराउनु भयो ।  काथोग ज्ञान सबै सिकाउछु भन...